Dag 11

Vannacht heb ik slecht geslapen. Aanvankelijk had ik enkel koude voeten, de koude verspreidde zich geleidelijk naar de rest van mijn lichaam en uiteindelijk lag ik zelfs te bibberen. Vermoedelijk had ik de avond daarvoor te lang in de kille publieke ruimte gezeten (om nota bene deze blog te schrijven en mijn mini-tablet op te laden) of eet ik te weinig ('s morgens vaak niet meer dan droog brood en water, onderweg eveneens droog brood en water, aangevuld met koekjes en druivensuiker, en 's avonds geen warme maaltijd meer, maar enkel nog brood met beleg of een doosje vis). Onderweg heb ik nog verder koude geleden door de talloze onweersbuien en op de camping waar ik thans verblijf - camping Dokkedal te Klattrup aan de Oostzee - had ik zo uitgekeken naar een warme douche, maar ik kreeg er enkel ijskoud water over me heen, omdat de chipkaart of het toestel om warm water te verkrijgen niet meer functioneerde.

Hierna ben ik vanwege een zoveelste plensbui direct in mijn tentje gekropen en vrijwel meteen in slaap gevallen. Na regen komt zonneschijn, en deze warmde mijn binnententje flink op. Ik werd hierdoor gewekt en maakte mij klaar om me naar de keuken en vervolgens naar de publieke ruimte te begeven (om zoals ik al zei ondermeer deze blog te schrijven). Maar toen gebeurde er iets vreemds. Ik zat in kleermakerszit op mijn slaapmatje en hoorde een krakend geluid uit dit matje komen. Er verscheen een bubbel op, die steeds groter werd. Ik oefende wat meer druk op het matje uit, om na te gaan of er geen fit was. En toen was het bovenste deel van het matje, zo maar, ineens, met een luide knal omgetoverd in een ballon ! Ik betwijfel of ik deze nacht wel goed zal kunnen slapen. Ik stel mij ook de vraag of ik morgenvroeg het matje nog goed zal kunnen oprollen en opbergen in mijn fietstassen. Ach ja, we zien wel.

Desnoods koop ik onderweg wel een nieuw exemplaar. De teller stond vandaag op 95km. Het traject dat ik heb afgelegd was heel rustig, grotendeels autovrij, en veel natuur. Zo heb ik rond 15u een groep reeën verrast, die in een weiland, grenzend aan een bos, vertoefden. Deze keer heb ik ze wel kunnen fotograferen, maar wel tijdens hun vlucht. En nu ik de foto op mijn Nikon juist bekeken heb, er staat maar één ree op, en heel petieterig klein, en inderdaad in de vlucht, en onscherp ook... Nog 1 dag Denemarken te gaan en dan maak ik een bootovertocht van Frederikshaven naar Oslo. Hopelijk heb ik in Noorwegen meer geluk.