Het was een zonnige dag - eindelijk nog eens ! In Oslo heb ik op een terrasje een broodje gegeten, in twee buitensportwinkels een nieuw slaapmatje - een veel dikker exemplaar, beter isolerend, met een kleiner pakvolume en veel lichter in gewicht, maar ook heel duur -, alsook nieuwe remblokjes gekocht - door het slechte weer zijn de remblokjes inmiddels flink afgesleten. Eens ik Oslo had verlaten, ging het steevast over onverharde wegen quasi loodrecht naar boven, met spectaculaire uitzichten op de top - eerste keer tijdens deze fietsreis dat ik - verschillende keren - 'wow !' heb uitgeroepen. Helemaal bovenaan ging het geregeld op en neer, sommige trajecten moest ik noodgedwongen stappen, niet omdat het zo steil was - ik kan ondanks het gewicht van mijn bagage, middels de 27 versnellingen van mijn Shimano Deore XT gerust hellingen van meer dan 30% aan -, maar vanwege de sneeuw en het ijs ! Dat was toch even schrikken.
Maar wat nog erger was op dat moment, was de vaststelling dat mijn achterband weer heel snel druk verloor. Ik heb de achterband nog tweemaal opgepompt en dan heb ik me tenslotte geïnstalleerd bij een blokhut aan een snelstromend bergriviertje. Ik heb er mijn buitenband grondig geïnspecteerd en alle steentjes die ik er in kon vinden verwijderd met mijn Leatherman tool - en dat waren er veel ! De binnenband heb ik geplakt en getest in het bergriviertje. Nu maar hopen dat het niet weer gebeurt, want de buitenband - gekocht in dezelfde fietswinkel te Heist-op-den-Berg in 2013 - gaf reeds een verduurde indruk.
Helemaal in mijn eentje overnachten in het wild zag ik toch niet zo zitten - er zijn nauwelijks campings te vinden in de onmiddellijke omgeving -, vanwege de dierensporen in de sneeuw - ik meende er soms de footprints van wolven en beren in te herkennen -; dus heb ik maar besloten de veiligheid - en het comfort om weer op krachten te komen - van een hotel op te zoeken. Ik verblijf thans in Comfort Hotel Ringerike te Hønefoss. Ik heb er een lekker warm bad genomen, me direct daarna op bed gelegd en ben vrijwel meteen in slaap gevallen. De dagteller stond op 73km. De eerste fietsdag in Noorwegen zit erop, en ik voel me al aan het einde van mijn krachten. Door vermoeidheid - en het was bovendien al laat toen ik me 's avonds gewassen had - heb ik weer het avondmaal overgeslagen. Ik kan je nu al vertellen dat ik dit tekort de dag erop ruimschoots goed gemaakt heb met een stevig ontbijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten