Heel de rit heb ik over de E6 gereden. Omdat het seizoen nu stilaan op gang is gekomen, rijden hierover al heel wat toeristen, vooral met kampeerwagens en caravans. Deze komen uit Noorwegen zelf, maar ook erg veel uit Nederland, Duitsland en Zwitserland. Twee keer heb ik flink en lang moet klimmen. Om over land van Rotsunde naar Reisafjorden, van de west- tot de oostkust, te geraken, moest ik een hoogte van 230m overwinnen. Tijdens de afdaling kwam ik in grijs weer terecht; het was volledig bewolkt, koud, en het regende nog eens ! Langs de oostkust van Straumfjorden moest ik stevig opboksen tegen een krachtige noordenwind.
Gelukkig klaarde het vanuit die richting weer op, en na het maken van de oostwaartse bocht ter hoogte van Oksfjordham bleek het zonnige weer van vanmorgen volledig hersteld. Na het passeren van een slagboom moest ik tot 410m hoogte de Kvænangsfjell inrijden. Ik had er een spectaculair uitzicht over het gelijknamige fjord plus bergketen. Het was er heel winderig en koud. Net toen ik aan mijn afdaling begon, die zeer snel verliep door tal van haarspeldbochten, zag ik links en rechts van mij kegelvormige hutten. Ik realiseerde mij veel te laat dat dit de hutten waren van de Kauto-Keino-Samen, die hun nomadische levenswijze nog niet geheel hebben opgegeven.
Onderweg ben ik trouwens twee keer grazende kuddes rendieren tegengekomen. Na 89km had ik genoeg van de E6 - het vooraf geplande ommetje over de lokale weg rond Sørfjorden heb ik links laten liggen - en heb ik op de camping te Sekkemo een hutje gehuurd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten